เดอ ลา ซาล เกิดในตระกูลขุนนาง ที่เมืองแร็งส์ แคว้นช็องปาญาร์แดน ประเทศฝรั่งเศส เมื่อวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 1651 เป็นบุตรคนโตสุดในบรรดาพี่น้องทั้งหมดสิบคน ได้รับศีลโกนเมื่ออายุ 11 ปี และได้เป็นแคนอนประจำอาสนวิหารแม่พระแห่งแร็งส์เมื่อายุได้ 15 ปี ศึกษาจนจบปริญญาเอกสาขาวิชาเทววิทยา แล้วรับศีลอนุกรมขั้นบาทหลวงเมื่อวันที่ 9 เมษายน ค.ศ. 1678 ขณะมีอายุได้ 26 ปี

เดอ ลา ซาล ได้อุทิศตนทำงานด้านการศึกษาอย่างจริงจังเพื่อช่วยเหลือเด็กยากจนในประเทศฝรั่งเศสสมัยนั้นให้มีการศึกษา จึงรวมกลุ่มชายที่มีความกระตือรือร้นจะทำงานด้านการศึกษาตั้งเป็นคณะภราดาลาซาลซึ่งเป็นคณะนักบวชที่เน้นงานสอนเด็กเหล่านั้นโดยเฉพาะ สมาชิกของคณะมีเฉพาะภราดา นับเป็นคณะนักบวชฆราวาสคณะแรกที่เน้นงานสอน และยังเป็นต้นแบบให้คณะนักบวชอื่น ๆ ที่เน้นการสอนที่เกิดขึ้นภายหลังด้วย[1] ท่านยังริเริ่มให้ใช้ภาษาท้องถิ่นในการเรียนการสอนแทนการใช้ภาษาละตินที่ทำมาแต่เดิม[2] เป็นผู้บุกเบิกการอบรมวิชาชีพครู ได้ก่อตั้งวิทยาลัยครูที่เมืองแร็งส์ ปารีส และแซ็ง-เดอนี[2] และตั้งโรงเรียนขึ้นอีกหลายแห่งในฝรั่งเศส สอนในระดับชั้นประถมศึกษา มัธยมศึกษา อาชีวศึกษา

ฌ็อง-บาติสต์ เดอ ลา ซาล ถึงแก่มรณกรรมที่แซ็ง-ยง เมืองรูอ็อง ประเทศฝรั่งเศส ในวันที่ 7 เมษายน ค.ศ. 1719 (ซึ่งเป็นวันศุกร์ประเสริฐประจำปีนั้น) ขณะมีอายุย่าง 68 ปี เรลิกของท่านถูกเก็บรักษาไว้ที่ศูนย์กลางคณะภราดาลาซาล กรุงโรม ประเทศอิตาลี[3]